Επιτέλους !!! Μετά από κάμποσο καιρό και αρκετή αγωνία για το αν θα προλάβουμε – άσχετα αν έχουμε ακόμη δύο μήνες στο περίπου – το νέο παιδικό δωμάτιο είναι έτοιμο.
Τις προάλλες είχα ένα κόμπο στο λαιμό… ένιωθα πως δε μπορούσα να αναπνεύσω. Και γιατί; Δεν ήμουν σίγουρη αν τα έχουμε όλα.. Ρουχαλάκια, κουβερτούλες, σεντονάκια, πράματα για την κλινική, πράματα για το σπίτι, αρκετούς αποθηκευτικούς χώρους κτλ κτλ κτλ… όλα αυτά λοιπόν δημιούργησαν ένα ψηλό βουνό μπροστά μου το οποίο δε μπορούσα να προσπεράσω.. Και για να λέμε και του στραβού το δίκαιο και να μην κουβαλώ πάντα την ταμπέλα «φέρνω την καταστροφή μαζί μου», το ένα εξτρά δωμάτιο στο σπίτι μας που τώρα προορίζεται για το κοριτσάκι μας, ήταν η αποθήκη μας. Ολόκληρες στίβες από πράγματα, παιχνίδια, παλιά αντικείμενα από τη μετακόμιση, βιβλιοθήκες και ποδήλατα ήταν όλα στοιβαγμένα σε εκείνο το δωμάτιο. Πού θα πήγαιναν όλα αυτά τα πράγματα για να μπορέσουμε να το μετατρέψουμε στο δωμάτιο του μωρού;
Και πάλι ο δικός μου σωτήρας είχε την απάντηση. Μέσα σε ένα σαββατοκύριακο ο Κρίστιαν τα έκανε όλα. Συγύρισε, φύλαξε, ετοίμασε σακούλες για ανακύκλωση και έβαλε πολλά για να τα δώσουμε… Και ξαφνικά αυτό το τεράστιο βουνό, έγινε απλά ένα λοφίσκος.
Μετά από μια εβδομάδα το δωμάτιο βάφτηκε, στήθηκαν τα έπιπλα και ετοιμάστηκε να υποδεχθεί το νέο μέλος της οικογένειας. Τώρα χαίρομαι να ανοίγω την πόρτα και να το χαζεύω για λίγα λεπτά.. Χαμογελάω… Τι χαζή που είμαι κάποιες στιγμές…
moments by Katerina Agapitou
